...teatr, oczywiście. Żeby nie było.

Na Wiedźmina miałam jeszcze 10 września dwa bilety, na premierę i drugą premierę.
A potem miałam nie mieć, bo nie było. Tak wszyscy mówili i do dziś mówią.

Powstaje więc pytanie jakim cudem byłam już 5 razy, wychodząc po pierwszym razie skonfudowaną i nie chcącą wrócić ?

Otóż teatr robi bardzo złe rzeczy: wypuszcza bilety przed setem. A skoro wypuszcza, to znaczy że można je kupić.
Złe, złe rzeczy. Bo to pokuszenie. Któremu nie potrafię się oprzeć.

I chodzę. I będąc jeszcze raz na drugo-pierwszej obsadzie wiem, że to już nie to.
Że to już naprawdę małe rzeczy: charakter głównych postaci, dodatkowe gesty czy reagowanie na zdarzenia już "mi robią" spektakl. Że nagle w tej już znanej rutynie wyszczerzam się, bo drobne "a proszę bardzo" robi na mnie piorunujące wrażenie i wychodzę z teatru pod największym wrażeniem.

Tak samo mam z Notrem czy Ghostem czy Maydayem. Wiedźmin szybko skradł serce i duszę.