..czyli Idac rakiem jest genialne.
Tak, ja znowu o Teatrze Miejskim.

Spektakl na podstawie powiesci Guntera Grassa ma juz ponad trzy lata, na poczatku 2013 roku byl juz emitowany w ramach Teatru Telewizji w TVP Kultura. Juz od poczatku byl glosny, juz od poczatku zdobywal duzo nagrod dla aktorow.

I zaczyna sie mocno.. a potem opowiadajac historie - ta wspolczesna Konrada i Dawida (alez Maciej Wizner jest genialny, jak on sie wyrobil!! no i Szymon S. Zarosniety :3 - i ta Wilhelma Gustloffa, statku zatopionego i lezacego 20 mil morskich od Leby, i jego kapitana - och, co ja moge powiedziec o Rafale Kowale?  i tym samym historia Tulli - mlodej granej przez Agate Moszumanska, starszej przez zachwycajaca Dorote Lulke z przecudownym szalem z lisa na sobie. - coraz mocniej idzie do przodu.. a raczej idzie rakiem..
Wiem, ze wymieniac wszystkich aktorow jest czasami bezsensowne, ale tu wszyscy zasluguja naprawde na wielki podziw. Epizodyczna rola Grzegorza Wolfa. Role Gustloffa gra po smierci Andrzeja Redosza Leon Krzycki i mnie bardzo pozytywnie zaskoczyl. Dariusz Szymaniak jako syn Tulli, jako dziecko urodzone prawie na Gustloffie.

A sama historia.. To rozliczenie przeszlosci i terazniejszosci. To wielka pasja przekraczajaca juz pasje, juz faszystowska. Ostatnie zdania finalu mowia wszystko: 'To sie nie konczy. To sie nigdy nie konczy'. Kilka zdarzen ktore uksztaltowaly 3 pokolenia....I jak bardzo ta przeszlosc laczy sie z terazniejszoscia...
Sztuka jest opowiedziana spojnie, kompletnie, dzieki Eugeniuszowi Krzysztofowi Kujawskiemu i dzieki roli Dariusza Szymaniaka wlasnie. Wiem, ze na Darze Pomorza, na ktorym przeznaczony jest spektakl, jeszcze bardziej by przemawial i robil wrazenie, ale z braku laku na Malej Scenie aktorzy tez sobie genialnie poradzili.
Co za zespol. Co za Teatr. Co za spektakl.